Last but not least...

Wat we die voorbije twee weken nog zoal uitgespookt hebben naast ons werk in Ndejje? Wel... We hebben er een dagje strand opzitten, alle, dat was de bedoeling... Maar gezien we daar naartoe gingen met enkele gasten van hier, en die lieten ook wel weer een beetje op zich wachten..., is dat niet echt strand strand geworden. Tegen de tijd dat we daar aankwamen, was het grootste deel van de zon al verdwenen... Maar al bij al wel een gezellige tijd gehad en dan `s avonds met hen (Richard, Francis en Herns) nog een danspasje gezet. Ruim gecompenseerd dus.




Daags nadien met Richard en zijn zoontje (jawel, je leest goed, maar dat verhaal doe ik jullie thuis wel uit de doeken) naar de zoo gegaan in Entebbe. Gezellig dagje, superschattige knul van vier en superstoute aapjes die onze popcorn gestolen hebben...








Vorige week vrijdag Sophie en Sarah, jaargenootjes die Rwanda als overzeese bestemming gekozen hadden, opgehaald in het buspark. Heuse zoektocht! Het kostte ons anderhalf uur stappen om uit te zoeken waar de stopplaats van hun bus was... Maar we waren daar nog geen minuut of hun bus arriveerde, perfect timing dus! Met hen zaterdag beetje Kampala en de taxi parken verkend, hen lekker ondergedompeld in de super drukte, in tegenstelling tot wat ze gewend zijn van Kigali blijkbaar... En ook de Bahai Temple bezocht. En hen `s avonds meegetrokken naar ons feestje...
Er was immers een afscheidsfeestje, het onze, gepland in Steak Out, das een openluchtbar waar we al nu en dan es verzeild geraakt zijn... Heel wat mensen die we hier in die drie maanden hebben leren kennen uitgenodigd en meeste van hen waren van de partij. Leuke boel!
Op Pasen, dag erna, hele dag verplicht binnen gezeten, heeft geen minuut opgehouden met regenen... echt gieten. Overduidelijk dat het regenseizoen hier begonnen is...
Gisteren zijn Sophie en Sarah vertrokken naar Jinja om te gaan raften... met een bang hartje denk ik. Op ons feestje hadden ze Judith ontmoet, een Nederlandse vriendin van ons hier, die er ook net een rafting op zitten had... Met een stukje tand minder... En twee personen in haar boot hadden hun schouder ontwricht... Liever zij dan ik, ben al geen waterrat en dan nog zo`n dingen tegenkomen, brrr! Maar ik heb ze net gehoord en ze zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen! Thank God, na die regenval van dit weekend!
Tja, veel rest me niet meer te vertellen, behalve dan dat ik jullie erop attent moet maken, anderen dan weer wat minder, dat ik op 29 maart terug in ons Belgenlandje ben. We landen om 6u `s morgens in Zaventem, zal dus tot dan zijn vermoedelijk! Counting down has started!
Dikke kussen,
Eva