Als je heel goed kijkt, zie je hier de drie watervallen op een rij... De eerste, en hoogste, links midden, de tweede en kleinste, centraal en de derde en middelgrootste, rechtsboven.
Na het avondeten relatief vroeg, en voor het eerst letterlijk, onder de wol gekropen. De volgende dag was er immers een vier uur durende wandeling naar en rond de falls gepland. We werden aangeraden die zo vroeg mogelijk te beginnen, gezien de helse temperaturen vanaf een uurtje of tien.
We kregen elk een stok mee, de hellingen daar bleken nogal `slippery` te zijn… Dat beloofde! Het aanvankelijke afdalen duurde niet lang en al snel volgden een aantal venijnige klimmetjes! Ware conditie training, amai! Dit scenario herhaalde zich een paar keren, met telkens een prachtig zicht op de waterval van heel dichtbij!
`s Namiddags beetje van de heerlijke zon, die we al zo lang hadden moeten missen, genoten. Ook een colaatje gaan drinken in een ander guesthouse in de buurt, moet opnieuw prachtig uitzicht!
Op zondag alle moed bijeen geraapt! Rebecca en ik hebben ons gewaagd aan een abseiling! Een rappel langs de waterval naar beneden, van een hondermeter hoog, het `Feeling like a bird` traject. Unieke ervaring! Ik voelde me zo klein toen ik daar hing te bengelen, in dat onmetelijke lanschap, naast die krachtige waterval! Subliem!
Hier es echt niet onnozel aan het doen... Stond op een scherpe rots, moesten daar met twee op geraken om fotootje te nemen en kon met moeite alleen mijn evenwicht houden, veel te klein plaatsje..., laat staan met twee... Gelukkig was Patrick er om me een duwtje te geven als dat nodig was... Wat die mannen met veel plezier doen natuurlijk, als een girly muzungu het lastig krijgt... Maar het is ons gelukt... Foto hieronder getuigt daarvan:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten